تنها برای تو می نویسم

درباره من

1-سلام ، من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نویسنده معروف یک کلوخ تیپا خورده ، من فقط یه آدمم ، یه آدم که گاهی زیادی مهربونه گاهی زیادی حساسه و گاهی هم زیادی مغرور ، آدمی که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدمای دیگه گاهی این چیزا رو حس نمی کنن !! کاش خدای اون بالاها آدمایی رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهمیم ، به یه چیز بخندیم، به یه چیز اشک بریزیم، و فهم و ادب و ایمان چاشنی صداقت کلاممون باشه . به همون خدای آسمونا اینا شعر نیست شعار نیست لااقل برای من نیست اینا از عمق وجود م بلند میشه بس که دیوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهایی ما میگذرد،به هوای هوسی هم که شده،سرکی میکشد و میگذرد . . . 2- در مورد وبلاگم ... به یادگار برای کسی که نه! برای به یادگار ماندن برای روزهای نیامده ی فردا می نویسم تا یادم نرود آنچه که بودم. چیزی نیست جز دل نوشت های من. صفحات وبلاگم چیزی شبیه لایه های درونی روحی و شخصیتی من است ٬ از همان لایه های پنهانی که ۱۰۰ سال یکبار میل به بروزشان در جایی غیر از اینجا میکنم! شاید اگر شخصی که مرا از نزدیک دیده وبه ظاهر می شناسد یکی از نوشته هایم را مقابلم بلند بلند بخواند و سوال پیچم کند من همزمان بلند بلند بخندم و همه چیز را انکار کنم! و بپرسم این مزخرفات را چه کسی نوشته! 3-در مورد تولدم... متولد 56/02/14 هستم از 26 سالگی شروع به نوشتن کردم و دوست ندارم ویرایش کنم زن زیبائی نیستم موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید و نه شب را به یادت می‌‌آورد نه ابریشم نه سکوتِ شاعرانه نه حتی خیال یک خوابِ آرام پوستِ گندمی دارم که نه به گندم میماند نه کویر و چشم هائی‌ که گاهی‌ سیاه میزند گاهی‌ قهوه ای دست‌هایم دست هایم مهربانند و هر از گاهی‌ برایِ تو به یادِ تو به عشقِ تو شعر می‌‌نویسند مرا همینطور ساده دوست داشته باش... . . ۳- در مورد تو ... این منم که تو را می خوانم نه پری قصه هستم در آفاق داستان و نه قاصدکی در یک قدمی تو کسی که همواره به یاد توست سالهاست با رودخانه و آسمان زندگی می کنم برای کفتران چاهی دانه می ریزم و ماه را به مهمانی درختان دعوت می کنم این تویی که مرا در تمام لحظات می بینی می نویسم تا تمامی درختان سالخورده بدانند که تو مهربانترین مهربانی پس آرام و گرم می نویسم دوستت دارم ۴- حرف دل ... زمانی کودکی را فهمیدیم که بزرگ شده بودیم ××× و حرف را زمانی درک کردیم که جز دروغ چیز دیگری برای گفتن نداشتیم ... ادامه...

آمار : 843431 بازدید Powered by Blogsky

چیزایی که دیگه کم کم باید بدونی ...

* لبخند تذهیب زندگی ست *

«« من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم

لطفها میکنی ای خاک درت تاج سرم

دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو

که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم

همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس

که درازست ره مقصد و من نوسفرم »»

« حرفهای یواشکی »

فکر میکنم یه حرفهایی هست که دیگه باید زده بشه !

حافظه برای عتیقه کردن عشق نیست .. برای زنده نگه داشتن

عشق است .. اگر پرنده را به قفس بیندازی مثل این است که پرنده

را قاب گرفته باشی .. وپرنده قاب گرفته فقط تصور باطلی از پرنده است.

عشق در قاب یادها پرنده یی است در قفس.

منت آب و دانه بر سر او مگذار و امنیت و رفاه را بر رخ او نکش.بیندیش!

عشق طالب حضور است و پرواز .. نه امنیت و قاب.

مگر قرار ما این نبود که عشق را خاطره نکنیم؟چیزی هست که باید

بیاموزی:خاطره ویران کردن حال است .. و ویران کردن حال از میان

بردن تنها بخش کاملا زنده و پرخون زندگی:عشق. اگر دوست داشتن

به یک مجموعه خاطره ی مجرد تبدیل شود .. دیگر این خاطرات از جنس

عشق و دوست داشتن نیستند .. و از آنجا که انسان محتاج دوست

داشتن است و دوست داشته شدن (علیرغم زیبایی خاطرات) به دنبال

دوست داشتنی نو رفته و بران پناه میبرد .. و این عشق نخستین را

ویران میکند ..بی آنکه شبهه عشق دوم بتواند قطره ای خلوص را در

خود داشته باشد .. با او زندگی کن .. با حالش نه خاطراتش.

آنقدر استحکام روزها را زیاد کن که هر روز برایت سازنده زیباترین خاطره

فردا باشد .. زندگی نه عادت میخواهد نه خاطره! شور میخواهد.

خاطره ها هم ارزش خود را دارند اما نه برای نابودی حال و آینده.

« من تو را عاشقم نه خاطراتت را »