وصل !

آنگاه که حضورم

مسخ با او بودن بود

اشکهای صادقش

بی تکلف

چون ستاره‌های روشن هستی

بر تاریکی گونه‌هایش
 
                                  چکید

وای، چه شگفت انگیز

در عنفوان بهار

نسیم پاییز
 
در لابلای شاخه‌هایم

                             پیچید

...

...







تا بعد...

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد