تنها برای تو می نویسم

درباره من

1-سلام ، من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نویسنده معروف یک کلوخ تیپا خورده ، من فقط یه آدمم ، یه آدم که گاهی زیادی مهربونه گاهی زیادی حساسه و گاهی هم زیادی مغرور ، آدمی که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدمای دیگه گاهی این چیزا رو حس نمی کنن !! کاش خدای اون بالاها آدمایی رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهمیم ، به یه چیز بخندیم، به یه چیز اشک بریزیم، و فهم و ادب و ایمان چاشنی صداقت کلاممون باشه . به همون خدای آسمونا اینا شعر نیست شعار نیست لااقل برای من نیست اینا از عمق وجود م بلند میشه بس که دیوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهایی ما میگذرد،به هوای هوسی هم که شده،سرکی میکشد و میگذرد . . . 2- در مورد وبلاگم ... به یادگار برای کسی که نه! برای به یادگار ماندن برای روزهای نیامده ی فردا می نویسم تا یادم نرود آنچه که بودم. چیزی نیست جز دل نوشت های من. صفحات وبلاگم چیزی شبیه لایه های درونی روحی و شخصیتی من است ٬ از همان لایه های پنهانی که ۱۰۰ سال یکبار میل به بروزشان در جایی غیر از اینجا میکنم! شاید اگر شخصی که مرا از نزدیک دیده وبه ظاهر می شناسد یکی از نوشته هایم را مقابلم بلند بلند بخواند و سوال پیچم کند من همزمان بلند بلند بخندم و همه چیز را انکار کنم! و بپرسم این مزخرفات را چه کسی نوشته! 3-در مورد تولدم... متولد 56/02/14 هستم از 26 سالگی شروع به نوشتن کردم و دوست ندارم ویرایش کنم زن زیبائی نیستم موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید و نه شب را به یادت می‌‌آورد نه ابریشم نه سکوتِ شاعرانه نه حتی خیال یک خوابِ آرام پوستِ گندمی دارم که نه به گندم میماند نه کویر و چشم هائی‌ که گاهی‌ سیاه میزند گاهی‌ قهوه ای دست‌هایم دست هایم مهربانند و هر از گاهی‌ برایِ تو به یادِ تو به عشقِ تو شعر می‌‌نویسند مرا همینطور ساده دوست داشته باش... . . ۳- در مورد تو ... این منم که تو را می خوانم نه پری قصه هستم در آفاق داستان و نه قاصدکی در یک قدمی تو کسی که همواره به یاد توست سالهاست با رودخانه و آسمان زندگی می کنم برای کفتران چاهی دانه می ریزم و ماه را به مهمانی درختان دعوت می کنم این تویی که مرا در تمام لحظات می بینی می نویسم تا تمامی درختان سالخورده بدانند که تو مهربانترین مهربانی پس آرام و گرم می نویسم دوستت دارم ۴- حرف دل ... زمانی کودکی را فهمیدیم که بزرگ شده بودیم ××× و حرف را زمانی درک کردیم که جز دروغ چیز دیگری برای گفتن نداشتیم ... ادامه...

آمار : 844336 بازدید Powered by Blogsky

سرد و تلخ ...

1 .

کافکا می خونم

بعد ساتر

بعد هم مارکز

و آخرش هم یه چند تا شعر از شاملو

در حال خوندن

آنادما هم گوش می کنم !

مادربزرگم هم نشسته کنارم و برام از جوونی هاش می گه !

بعد از یه مدت ،

مخم سوت می کشه

لباس می پوشم که برم قدم بزنم !

موقع بیرون رفتن صدای مادر بزرگم رو می شنوم که زیر لب می گه :

این بچه آخرش دیوونه می شه !!!

پ . ن : مادربزرگ ِ بیچارم ! هنوز نمی دونه کار از کار گذشته و دیوونه شدم !

- - - - - - - -

2 .

اون روزا رو یادته .. ؟!

اون روزا که همه جا مثل تلویزیونای قدیمی سیاه سفید بود !

اما به هر حال ،

آسمون مون آبی بود ...

- - - - - - - -

3 .

رو پیشونیم

بزرگ ، می نویسم :

هشت

دیگران خیره نگاهم می کنند

هیچوقت نفهمیدند ؛

که چه بخوان و چه نخوان

روی پیشونی شون بزرگ نوشته شده :

هشت

- - - - - - - -

4 .

زندگی پوچ نیست

این آدم ها هستند که پوچند ...

- - - - - - - -

5 .

شخصیت بعضی از آدم ها سایه و روشنه

همه جاش رو نمی شه دید .

- - - - - - - -

6 .

پرسید :

مثل همیشه داری شعر می نویسی ؟

ولی من هنوز در حال تکرار اون جمله بودم :

دنیای بزرگ قشنگ

با آدم های کوچک کثیف ...

- - - - - - - -

7 .

وقتی خوردم زمین

تازه فهمیدم دارم راه رو اشتباه می رم !

- - - - - - - -

8 .

هرگز از مرگ نهراسیده ام

اگر چه دستانش از ابتذال شکننده تر بود

هراس من ــ باری ــ همه از مردن در سرزمینی ست

که مزد گورکن

از بهای آزادی ِ آدمی

افزون باشد ...