حرف های دلم ...

غصه هایی که چند صباحی بود

دلم را می آزرد و هرگز نتوانستم،

 آنطور که باید، به او بگویم

با دلم، روحم و احساسم چه می کنند؟!

غصه ها، انباشته شد و چون گلوله ای راه نفس را بر من بست،

 اکنون، با دلی شکسته و تنها،

 به دیوار این اتاقک سیاه می نویسم

شاید راه نفس، باز شود

و بتوانم باز با تمام عشق و احساس سرشارم به او بفهمانم

که بی حضور سبزش زندگی،

 برایم معنا ندارد

و اگر نباشد زندگی ام مثل این کلبه،

 سیاه و غمگین خواهد بود.

 می خواهم به او بگویم که چقدر دوستش دارم

 و او مجالم نمی دهد ...