تا حالا شده به انتظار شنیدن دوباره ی یه صدای آشنا روزها ، شبها۰۰

تا حالا شده بخوای اشک بریزی ،

 گریه کنی یه عالمه اما نتونی

 و گلوت از زور بار بغز بخواد خفه شه ...

تا حالا شده که بخوای با تمام قدرت خدا رو فریاد بکشی

 و ازش کمک بخوای که رهات کنه ، به دادت برسه ...

تا حالا شده که دلت بخواد یه مسافر در خونت رو بزن

 و تو رو از این همه چشم انتظاری در بیاره ...

تا حالا شده زیر بار سنگین فاصله

 انقدر له بشی که دیگه حتی نتونی جیک بزنی ...

تا حالا شده عشقت و ندید بگیرن و بعد هم ...

اصلا تا حالا شده عاشق بشید

 من شدم و فهمیدم عشقم مثل همه چیز تو دنیا

 واسه همه یه شکل نیست ...

عشق من اما رنگش بنفشه ،

 بنفش به رنگ دوری ،

 فاصله ،

 انتظار

 و شور

 مثل غم ،

 مثل اشک

 و گرفته و تنگ

مثل بغز ،

 مثل نفسهای کوتاه من

 و از جنس من از جنس برزخ ،

 از جنس مه

و بزرگ از قد آسمون

هم خیلی بالاتر شاید هم بیشتر ،

 عاشقانه اونقدر که دوستم داشت و دارم

لطیف مثل ابریشم ،

 ابر و تموم مهربونیاش ...

 تا حالا شده به انتظار شنیدن دوباره ی یه صدای آشنا روزها ، شبها ،

ماهها و شاید سالها به انتظار بشینی که بیاد بیاد ،

 برگرده و بالاخره تنهایی  تو هم تموم شه

یه زمانی بود که می خندیدم ،

 می رقصیدم با عشق و بوسه و احساس ...

بجای درویشی و تنهایی و های های بی خبری

دامنم پر بود از احساس خوشبختی ،

 عشق ، عشق ، عشق ...

حالا هم حالم خوبست یه تنهایی دارم به وسعت عشق تو ،

 یه آرامش و سکوت محض

 که اونجا فقط صدای تیک تیک ساعت

که می تونه جای تو رو بگیره ،

جای عشقم رو بگیره ،

 جای نفسهای گرمت و بگیره ...

از وقتی رفتی چشمای کسی دیگه آینه صورتکم نشد ،

 ا ز وقتی که رفتی ...

وای به روزی که از سفر بر گردی دیگه نمی ذارم بری و

تنهام بزاری هر جا بری باهات می یام ،

 باهات می یام ....

 دوسِت دارم  ..

.دوسِت دارم