تنها برای تو می نویسم

درباره من

1-سلام ، من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نویسنده معروف یک کلوخ تیپا خورده ، من فقط یه آدمم ، یه آدم که گاهی زیادی مهربونه گاهی زیادی حساسه و گاهی هم زیادی مغرور ، آدمی که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدمای دیگه گاهی این چیزا رو حس نمی کنن !! کاش خدای اون بالاها آدمایی رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهمیم ، به یه چیز بخندیم، به یه چیز اشک بریزیم، و فهم و ادب و ایمان چاشنی صداقت کلاممون باشه . به همون خدای آسمونا اینا شعر نیست شعار نیست لااقل برای من نیست اینا از عمق وجود م بلند میشه بس که دیوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهایی ما میگذرد،به هوای هوسی هم که شده،سرکی میکشد و میگذرد . . . 2- در مورد وبلاگم ... به یادگار برای کسی که نه! برای به یادگار ماندن برای روزهای نیامده ی فردا می نویسم تا یادم نرود آنچه که بودم. چیزی نیست جز دل نوشت های من. صفحات وبلاگم چیزی شبیه لایه های درونی روحی و شخصیتی من است ٬ از همان لایه های پنهانی که ۱۰۰ سال یکبار میل به بروزشان در جایی غیر از اینجا میکنم! شاید اگر شخصی که مرا از نزدیک دیده وبه ظاهر می شناسد یکی از نوشته هایم را مقابلم بلند بلند بخواند و سوال پیچم کند من همزمان بلند بلند بخندم و همه چیز را انکار کنم! و بپرسم این مزخرفات را چه کسی نوشته! 3-در مورد تولدم... متولد 56/02/14 هستم از 26 سالگی شروع به نوشتن کردم و دوست ندارم ویرایش کنم زن زیبائی نیستم موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید و نه شب را به یادت می‌‌آورد نه ابریشم نه سکوتِ شاعرانه نه حتی خیال یک خوابِ آرام پوستِ گندمی دارم که نه به گندم میماند نه کویر و چشم هائی‌ که گاهی‌ سیاه میزند گاهی‌ قهوه ای دست‌هایم دست هایم مهربانند و هر از گاهی‌ برایِ تو به یادِ تو به عشقِ تو شعر می‌‌نویسند مرا همینطور ساده دوست داشته باش... . . ۳- در مورد تو ... این منم که تو را می خوانم نه پری قصه هستم در آفاق داستان و نه قاصدکی در یک قدمی تو کسی که همواره به یاد توست سالهاست با رودخانه و آسمان زندگی می کنم برای کفتران چاهی دانه می ریزم و ماه را به مهمانی درختان دعوت می کنم این تویی که مرا در تمام لحظات می بینی می نویسم تا تمامی درختان سالخورده بدانند که تو مهربانترین مهربانی پس آرام و گرم می نویسم دوستت دارم ۴- حرف دل ... زمانی کودکی را فهمیدیم که بزرگ شده بودیم ××× و حرف را زمانی درک کردیم که جز دروغ چیز دیگری برای گفتن نداشتیم ... ادامه...

آمار : 844192 بازدید Powered by Blogsky

( اینو نخون خودمم نمی دونم چی نوشتم

اینجا جایی بود که می تونستم راحت بنویسم ،

از خودم ، فکرم

بنویسم از همه آن چیزهایی که

موجب شادیم بودند و یا غمگینی ام ....

اما مدتیست که حتی اینجا هم نمی توانم آنطور که می خواهم بنویسم ،

نمی شود گفت همه آن چیزهایی را که

در اعماق این ذهن خسته رسوب کرده ...

این چند وقت به قدری فکر کرده ام که

گاهی فکر می کنم سرم عین دیگ بخار دیگر ظرفیت ندارد

و هر آن امکان تکه تکه شدنش هست ....

گاهی دلم می خواهد می توانستم سرم را بکنم

وبکوبمش به دیوار طوری که چنان له شود

که دیگر نتواند فکر کند ...

چیه ؟ !!!

چون من همیشه می گم باید اروم باشیم

و فلان و بهمان نباید چیزی بگم ؟ ...

می بینی من که می گم یه وقتایی نمی شه حرفامو اینجا بنویسم ....

می خوام اینبار دیوانه باشم ...

دیوانه ...

گاهی می گم چه خوبه آدم دیوانه باشه

وقتی دیونه می شی دیگه راحت می شی ،

رها از قید بندهای این فکر لا مذهب

که داره منو دیونه می کنه ،

به نظر تو دیوانه راه عقل رو می ره یا دل رو ؟

فکر کنم هیچکدوم ....

چرا علی الظاهر راه دل رو می ره

اما الان به نظرم نه براش عقل مهم هست و نه دل،

دیوانه فقط می ره ، به کجا ؟

مقصد معلوم نیست ، ...

چه خوبه که راه خودتو بری ...

اب که از سرم گذشت بگذار بازم بگم شاید این مغز آروم شه؟؟؟

بدتر این هست که این همه فکر می کنم

اما نه تنها به نتیجه نمی رسم بلکه

گیچ تر و سرگردون تر هم میشم ...

وای چه بد هست که نتونی دقیق تصمیم بگیری که چکار باید بکنی ...

عجب ...

دیوانه هم نمی تونم بشم ...

شایدم الان بگی دیوانه بودی خودت خبر نداری

الان دیوونه تر شدی ...

اما بگذار

همین الان مثل یک دیوانه راستین یک اعتراف بهت بکنم

اشتباه می کنی الان دیو ونه نشدم چرا ؟

چون هنوز هم وقتی می خوام همین نوشته رو تایپ کنم

علیرغم اینکه کمتر تابع محافظه کاریهای ذهن هستم

اما کاملا کنارش نگذاشتم...

خوشم اومد از خودم ......چرا ؟

چون صداقت دیوانه واری تو همین یه سطرهست ...

کاش دیوانه بودم ۰۰۰

عجب ...

خب نه عاقل ، نه عاشق ، نه دیوونه !!!!

تو معلوم هست چی می گی ؟

خدایا تو می فهمی مگه نه ؟

وقتی یکی نه عاقله ، نه عاشقه ، نه دیوانه تکلیفش چی هست ...

تکلیف عاقل که معلوم هست تنها بر مبنای منظق می ره ...

عاشقان هم که از اول تاریخ تکلیفشون روشن هست تنها دل ...

دیوانه هم که به هیچ رسیده ... به همان ابدیت ...

من اما چه باید بکنم ...

شاید بگی باید یه راه حد وسط رو انتخا ب کنه ،

اما وقتی پیدا نمی کنه باید چه خاکی بر سر بریزه ؟

می گم کاش یه خاکی حداقل بود

همین امشب به خدا می ریختم رو سرم

شاید یک دری به روی این وجود خاکی حیران گشوده می شد ...

خدایاااااااااااااااااااااااااااااا

می شنوی ...

بابا جان تسلیم ...

کمک ...

هیس ...؟؟

بازم همون صدا ...

وقتی درمونده می شم ،

وقتی این عقل و دل و دیوانگی در وجودم کلی با هم بحث می کنن

و حاصلی جز یک روح آشفته برایم نمی گذارند صدایی می گوید

آرام باشم ...

نه دیوانه باش ، نه عاقل باش، نه عاشق ...

پس چه باشم ؟

خودت باش ...

اما من چطور می توانم خودم باشم

وقتی که اینها اینگونه وجودم را به آتش می کشند ...

هیس...

خودت باش ؟

گفتی چه خاکی بر سر بریزی ؟

یک خاک هست که باید سرمه چشم کنی ،

یک خاک هست که باید آویزه گوش کنی ،

یک خاک هست که باید مزه مزه اش کنی ،

یه خاک هست که باید ملکه ذهنت کنی ،

پادشه قلبت ...

یک خاک هست که باید اسیرش باشی ...

اسارتی که اوج آزادی و آزادگیست...

بگو چه خاکی که خسته ام ...

دیگر توانی ندارم ...

می گویم عزیزکم ...

خاک توکل ....

خدا...

خدا ...

خدا جان کمک کن توکل کنم به تو ...

کمک کن متوکلت باشم ...

می دونم اگر به تو توکل کنم کمکم می کنی تا خودم باشم ،

همان اشرف مخلوقاتی که آفریدی ...

راز ونیازی که با اشک و اظهار عجز نباشه مزه نمی ده

دختری که هیچ کس و جز تو نداره جمعه 15 اردیبهشت‌ماه سال 1385 ساعت 11:04 ب.ظ

نظرات 0 + ارسال نظر

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)

نام

ایمیل

آدرس وبسایت

مشخصات مرا به خاطر بسپار

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد

تنها برای تو می نویسم

درباره من

پیوندها

دسته‌ها

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

( اینو نخون خودمم نمی دونم چی نوشتم