ایستگاه خدا

قطاری که به مقصد خدا می رفت ،

 لختی در ایستگاه دنیا توقف کرد

و پیامبر رو به جهانیان کرد و گفت:

مقصد ما خداست .

 کیست که با ما سفر کند؟

کیست که رنج و عشق توامان بخواهد ؟

کیست که باور کند دنیا

 ایستگاهی است تنها برای گذشتن ؟


قرن ها گذشت

اما از بیشمار آدمیان جز اندکی

 بر آن قطار سوار نشدنداز جهان تا خدا هزار ایستگاه بود.

در هر ایستگاه که قطار می ایستاد ،

 کسی کم می شد قطار می گذشت و سبک می شد ،

 زیرا سبکی قانون راه خداست .

قطاری که به مقصد خدا می رفت،

 به ایستگاه بهشت رسید .

 پیامبر گفت اینجا بهشت است .

 مسافران بهشتی پیاده شوند،

اما اینجا ایستگاه آخر نیست .

مسافرانی که پیاده شدند ،

بهشتی شدند .

اما اندکی ،

باز هم ماندند ،

قطار دوباره راه افتاد و بهشت جا ماند.

آنگاه خدا رو به مسافرانش کرد و گفت :

درود بر شما ،راز من همین بود .

آن که مرا میخواهد ،

 در ایستگاه بهشت پیاده نخواهد شد .

و آن هنگام که قطار به ایستگاه آخر رسید

دیگر نه قطاری بود و نه مسافری .