تنها برای تو می نویسم

درباره من

1-سلام ، من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نویسنده معروف یک کلوخ تیپا خورده ، من فقط یه آدمم ، یه آدم که گاهی زیادی مهربونه گاهی زیادی حساسه و گاهی هم زیادی مغرور ، آدمی که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدمای دیگه گاهی این چیزا رو حس نمی کنن !! کاش خدای اون بالاها آدمایی رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهمیم ، به یه چیز بخندیم، به یه چیز اشک بریزیم، و فهم و ادب و ایمان چاشنی صداقت کلاممون باشه . به همون خدای آسمونا اینا شعر نیست شعار نیست لااقل برای من نیست اینا از عمق وجود م بلند میشه بس که دیوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهایی ما میگذرد،به هوای هوسی هم که شده،سرکی میکشد و میگذرد . . . 2- در مورد وبلاگم ... به یادگار برای کسی که نه! برای به یادگار ماندن برای روزهای نیامده ی فردا می نویسم تا یادم نرود آنچه که بودم. چیزی نیست جز دل نوشت های من. صفحات وبلاگم چیزی شبیه لایه های درونی روحی و شخصیتی من است ٬ از همان لایه های پنهانی که ۱۰۰ سال یکبار میل به بروزشان در جایی غیر از اینجا میکنم! شاید اگر شخصی که مرا از نزدیک دیده وبه ظاهر می شناسد یکی از نوشته هایم را مقابلم بلند بلند بخواند و سوال پیچم کند من همزمان بلند بلند بخندم و همه چیز را انکار کنم! و بپرسم این مزخرفات را چه کسی نوشته! 3-در مورد تولدم... متولد 56/02/14 هستم از 26 سالگی شروع به نوشتن کردم و دوست ندارم ویرایش کنم زن زیبائی نیستم موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید و نه شب را به یادت می‌‌آورد نه ابریشم نه سکوتِ شاعرانه نه حتی خیال یک خوابِ آرام پوستِ گندمی دارم که نه به گندم میماند نه کویر و چشم هائی‌ که گاهی‌ سیاه میزند گاهی‌ قهوه ای دست‌هایم دست هایم مهربانند و هر از گاهی‌ برایِ تو به یادِ تو به عشقِ تو شعر می‌‌نویسند مرا همینطور ساده دوست داشته باش... . . ۳- در مورد تو ... این منم که تو را می خوانم نه پری قصه هستم در آفاق داستان و نه قاصدکی در یک قدمی تو کسی که همواره به یاد توست سالهاست با رودخانه و آسمان زندگی می کنم برای کفتران چاهی دانه می ریزم و ماه را به مهمانی درختان دعوت می کنم این تویی که مرا در تمام لحظات می بینی می نویسم تا تمامی درختان سالخورده بدانند که تو مهربانترین مهربانی پس آرام و گرم می نویسم دوستت دارم ۴- حرف دل ... زمانی کودکی را فهمیدیم که بزرگ شده بودیم ××× و حرف را زمانی درک کردیم که جز دروغ چیز دیگری برای گفتن نداشتیم ... ادامه...

آمار : 843635 بازدید Powered by Blogsky

برای بهار بانوی عزیزم که زود خزانی شد...

آروم آروم آروم آروم...

تمام شد...

سوخت و من نفهمیدمش...

من ندیدم نگاه پر از حرفش را...

آروم آروم آروم آروم...

خاموش شد و من فقط نگاهش کردم.

نگاهش کردم...

آنقدر نگاهش کردم تااااااااا...

دیگر نگاهم نکرد...

نگاهم نکرد و تمام شد...

دیدی بهار؟

دیدی باختی!

همیشه پلک می زدی همیشه می باختی...

این بار هم پلک زدی..

فقط نمی دانم چرا پلک زدنت این همه طولانی شده...

اینجا همه دیوانه شده اند

این ها همه برای بستن چشمهایت می گریند.

اما من ته دلم می خندم...

می دانم ...

بازی همیشگی مان است.

من مثلا می مردم و تو بالای سرم گریه می کردی...

این بار نوبت توست فقط نمی دانم چرا من گریه نمی کنم..

چرا من چادرم را روی سرم نمی کشم

و مثل مامان زار نمی زنم...

آروم آروم آروم آروم...

رویت انداختند...نه!

این نامردی است وقتی من می مردم همیشه رویم چادر نماز عزیز را می انداختی

و موهایت را می کشیدی و من زیر چادر خنده ام می گرفت...یادت می آید؟

یواشکی نیشگونم می گرفتی که تو مردی!

اما روی تو ...روی تو ملحفه سفید انداختند

اصلا مثل چادر نماز عزیز گل های ریز لیمویی ندارد...

بلند می شوم و همان چادر را می آورم و رویت می اندازم...

مامانت فریاد می زند،

می ترسم از خواب بپری...

می دانم...می دانم...

تو هیچ وقت طاقت اشک های مادرت را نداری

برای همین هیچ وقت چشماهیت را باز نمی کنی...

یعنی هیچ وقت چشمهایت را باز نمی کنی؟!

دختری که هیچ کس و جز تو نداره دوشنبه 25 اردیبهشت‌ماه سال 1385 ساعت 06:10 ب.ظ

نظرات 1 + ارسال نظر

سایه دوشنبه 25 اردیبهشت‌ماه سال 1385 ساعت 06:34 ب.ظ http://www.sayehegham.blogfa.com

سلام

وبلاگ بینظیری دارید.
دلم گرفت از بهاری که خزان شد!
دوست عزیز
غمت را تسلیت میگویم.

بد رسمی است رسم زمانه ای که کسی سکوت سرشار از فریادت را نمی شکند

دستی به رسم دوستی دستانت را نمی فشارد

در مرداب فرو افتاده ای و کسی دست نجات به سویت دراز نمی کند

باید پناه برد به کنج تنهایی ها

..............تنهایی را دوست دارم