صدایی از دور می رسد به گوش
نجوایی کودکانه که لبریز می کند ذهن خالی ام را
از تیزاب سکوت!
روزن ماه چشمانم را شفا می بخشد
نسیم مهر وزیدن از سر می گیرد
بر سجاده عشق
مریم سپید اهورایی نام ترا نقش می کند
غوغای عجیبی ست!
فروهرها یک به یک فرود آمده اند...
چه لحظه باشکوهی ست!
جهانی که در غرش آسمان دو نیم می شود !
و اینک ،
حلقه عشق ما خواب دنیا را می آشوبد
و ماه ،
از نگاه سبز تو نور می نوشد