عاشقونه سوختم

روزی خیس از باران دیدارت می آیم

و در بارانی ترین دیدارمان

همه چیز را

اقرار می کنم

همه ی آن گله هایی

که باید می کردم اما نکردم

می دانم که روزی این سکوت

طولانی ام،شاخه های شکنندهء

چلچله ها غوغا می کنند وسبب

از شاخهء ظریفش می افتد

شاید شاخه ها هم

تحمل

سنگینی

شیرینی سیب

را ندارند و

من

در

اندیشهء

نارنجی فصل

با دلی خالی از

گذشته،سفر نامهء

فر دایم را برایت مرور

خواهم کرد،فردایی

که تو در آن

حضور

داری

فردایی که

با یاد تو آغاز میشود

و در هر سپیده دمش

ذهنم با یاد تو

فوران

خواهد کرد

یه روز از روزای سرد پاییز رفتی از خونه تو بی بهونه

رفتی و رو دلم پا گذاشتی از همون روز

دلم خیلی خونه

من که

هر

روز وشب

لحظه هامو از تو

می خوندم و می سرودم

پس چرا قسمتم اینچنین شد

اصلا تو زندگی من کی بودم؟

یاد روز تلخ آشنایی

که می گفتی

برات

سر سپردم

تو گفتی زندگی بی تو

هرگز

چه ساده

گول حرفاتوخوردم

ولی این که نشد رسم دنیا

خیلی راحت رو دل پا بذاری من رو

با گلای زندگیمون به همین سادگی

جا بذاری،به همین سادگی

جا بذاری

کوچه به کوچه

من عاشقونه به همون

خدا که خوب می دونه از تو

و عشق خوب تو گفتم،

کیه که قدر

عشقو

بدونه

من

مثل یه

چشمه ساده

بودم،تو ولی از دو رنگی

سرودی،من به فکر بدی ها نبودم

حیف که تو از جنس ما نبودی،

حیف که من از همون

روز اول

این

دل رو به تو

ارزون فروختم،

تو خودت

بهتر

از من

میدونی

مثل یه شمع

عاشقونه سوختم