تمام دیشب را به خاطر نوشتن این سیاهه بیدار ماندم 

 باید آن چیزی می شد که دلم می خواست.

 همه چیز برای نوشتنم مهیا بود فنجان قهو ام ،

 ترانه دلخواهم  و پنجره ای که رو به مهتاب باز بود.

زاویه نشستنم را طوری تنظیم کردم که

 چشم هایم با نور ماه تلاقی کند .

بعد دست به قلم بردم و فرو رفتم

 در همان حالت خلسه همیشگی ...

حالا می توانستم بنویسم !

تصمیم نداشتم این بار به انزوای درونم پناه ببرم

 و زخم های عقده شده دلم را به کاغذ بخیه بزنم !

 
می خواستم قبل از رفتنم چیزی بنویسم که بر دل بنشیند.

آخر دل گویه های من باید

 رنگ عشق می گرفت و بوی امید می داد

 

ولی باید می رفتم 

می دانم دلم اینجا خواهد بود پیش شما ،

 شمایی که مرا فهمیده اید

 و بی شک دلتنگ حضورتان خواهم بود

دیشب چه اشتیاقی داشتند همسایه های با احساس ما !

همه در تکاپوی چراغانی کردن کوچه ،

 بستن نوارهای بافته و زرورق های رشته شده ....

چه حالی داشت بودن درکنار آن همسایه های شاد

 و دیدن کوچه ای که از آویختن ریس های الوان به خود می بالید !

 

پاسی از شب گذشته بود!

فروهر ها رقص کنان

 

در حلقه با شکوهشان مرا به جمع خود میخواندند ...

 
و من در جذبه آن نیروی سحر آمیز این گونه نگاشتم

 

آنچه را که در دل داشتم :

 

عشق تنها معجزه قرن است

 

یک لحظه عشق لحظه ای از ابدیت است

من شهامت آن را ندارم که

 

در مقابل تمام تاریخ بایستم و بگویم :

 

 عشق تنها معجزه قرن است

من عاشقم  

توعاشقی

 
ما عاشقیم

 
ما عاشقیم که می گذاریم عشق به ماوراء بنگرد

 

ما عاشقیم که می گذاریم عشق در بطن مادر هستی جان بگیرد

 

عشق یک التزام است!

 

جسم با غذا دوام یابد ولی روح تنها با عشق !

  

عشق نهایت دیوانگیست آنگونه که عاشق دیوانه است

 

عشق مکاشفه ای در ژرفای خیال توست

 

عشق تمثال آزادی و آزادگی توست

 

عشق در ضربان قلب تو طپش می کند

 

عشق کور را بینا می کند !!!!

 

آری ! عشق تنها معجزه قرن است

 

زندگی را در عشق معنا کن

 

 و عشق را هدیه کن تا سپاس معشوق را بر انگیزی

 

بگذار عشق نیایش تو باشد

 

آواز تو باشد

 

قانون تو باشد

 
بگذار عشق فرمان دهد تا محال سر تسلیم فرود آورد

 

یک لحظه عشق ، لحظه ای از ابدیت است

 

 

 

مگذار عشق در سطح یک واژه بماند !