تنها برای تو می نویسم

درباره من

1-سلام ، من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نویسنده معروف یک کلوخ تیپا خورده ، من فقط یه آدمم ، یه آدم که گاهی زیادی مهربونه گاهی زیادی حساسه و گاهی هم زیادی مغرور ، آدمی که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدمای دیگه گاهی این چیزا رو حس نمی کنن !! کاش خدای اون بالاها آدمایی رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهمیم ، به یه چیز بخندیم، به یه چیز اشک بریزیم، و فهم و ادب و ایمان چاشنی صداقت کلاممون باشه . به همون خدای آسمونا اینا شعر نیست شعار نیست لااقل برای من نیست اینا از عمق وجود م بلند میشه بس که دیوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهایی ما میگذرد،به هوای هوسی هم که شده،سرکی میکشد و میگذرد . . . 2- در مورد وبلاگم ... به یادگار برای کسی که نه! برای به یادگار ماندن برای روزهای نیامده ی فردا می نویسم تا یادم نرود آنچه که بودم. چیزی نیست جز دل نوشت های من. صفحات وبلاگم چیزی شبیه لایه های درونی روحی و شخصیتی من است ٬ از همان لایه های پنهانی که ۱۰۰ سال یکبار میل به بروزشان در جایی غیر از اینجا میکنم! شاید اگر شخصی که مرا از نزدیک دیده وبه ظاهر می شناسد یکی از نوشته هایم را مقابلم بلند بلند بخواند و سوال پیچم کند من همزمان بلند بلند بخندم و همه چیز را انکار کنم! و بپرسم این مزخرفات را چه کسی نوشته! 3-در مورد تولدم... متولد 56/02/14 هستم از 26 سالگی شروع به نوشتن کردم و دوست ندارم ویرایش کنم زن زیبائی نیستم موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید و نه شب را به یادت می‌‌آورد نه ابریشم نه سکوتِ شاعرانه نه حتی خیال یک خوابِ آرام پوستِ گندمی دارم که نه به گندم میماند نه کویر و چشم هائی‌ که گاهی‌ سیاه میزند گاهی‌ قهوه ای دست‌هایم دست هایم مهربانند و هر از گاهی‌ برایِ تو به یادِ تو به عشقِ تو شعر می‌‌نویسند مرا همینطور ساده دوست داشته باش... . . ۳- در مورد تو ... این منم که تو را می خوانم نه پری قصه هستم در آفاق داستان و نه قاصدکی در یک قدمی تو کسی که همواره به یاد توست سالهاست با رودخانه و آسمان زندگی می کنم برای کفتران چاهی دانه می ریزم و ماه را به مهمانی درختان دعوت می کنم این تویی که مرا در تمام لحظات می بینی می نویسم تا تمامی درختان سالخورده بدانند که تو مهربانترین مهربانی پس آرام و گرم می نویسم دوستت دارم ۴- حرف دل ... زمانی کودکی را فهمیدیم که بزرگ شده بودیم ××× و حرف را زمانی درک کردیم که جز دروغ چیز دیگری برای گفتن نداشتیم ... ادامه...

آمار : 843701 بازدید Powered by Blogsky

گلها همه پژمرده اند

درپهنای این مرداب

اندیشه های من مانند یک حباب

می نشیند به روی گل همیشه آب

ونیلوفرباز می کندآغوش خویش را

به روی مهمان نورسیده وغمدار

حباب چوشنید قصه نیلوفر وگرداب

فغان داد وزیاد برد آفرینش خودرا زباد وآب

پرگشود زآن مرداب

رفت ورفت تارسید به یک سرداب

مرداب بانگ برآورد زگرمی آب

گفتم تودیگرچرا؟

گفت زبدعهدی زمان، زجوش وخروش نامردمان ، زبی وفایی کسان

من ماندم ویک آرزو

بازهم ببینم زگروه مردمان هیاهو

آمینی گفتم وسرپرزدم

به باغ گل وگلاب

دیدم که گلها همه پژمرده اند

دختری که هیچ کس و جز تو نداره دوشنبه 20 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 01:06 ق.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

موسی دوشنبه 20 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 07:53 ق.ظ http://moosakalim.mihanblog.com

سلام
اینکه گفتی انسان بدبین با خورشید آدم برفی درست می کند
خیلی جالب بود
مثل بیشتر مردم ایران و سیاست گذار های ما
اما آرزویی که در شعر مرداب گفتی ژوشیده مانده است
من ماندم و یک آرزو
؟
؟