تک ستاره آسمونم

   

میدانی چگونه دوستت دارم؟

مثل احساس بعد از دعا !

.

.

.

دوری از تو چه ناگوار است

و من در حسرت دیدار تو ...

با تمام وجود فریاد می زنم فریاد ....

.

.

.

عزیز من

درکم کن!

من تمام تو را دوست دارم...

از چشم ها تا پاها

تا ناخن ها

تا درونت

و تمامی آن روشنایی را

که با خود داری

آزارم نداده ای

فقط در انتظارم گذاشته ای

.

.

.

رنجی نبردم عزیز من

تنها انتظارت را کشیدم....

.

.

.

ساعت هاست که در فکر توام

توی این خلوت تاریک و خموش

قلمی در دستم که به غمگینی من افسرده ست

و من اینجا تنها به تو می اندیشم

به تو که دورترین عشق و امیدی بر من

به تو که حسرت یک دیدار را بر دلم حک کردی

شاید این من غلطم یا غلط پندارم

که مرا می خواهی اما تو بدان نازنینم محبوب

من همیشه دوستت دارم.....

.

.

.

زندگی را با تو میخواهم ...

خنده های دلنشین را

 بر لبان گرم تو می خواهم

جز تو هرگز با کسی از امید

امروز و فردا نخواهم گفت....

زندگی را با تو می خواهم

زندگی بی تو سراسر درد و اندوه است

زندگی را با تو می خواهم

زندگی را در کنار تو می خواهم

با تو می خندم

با تو می گریم

آه

آرزو دارم

روزی نیز سر بر زانوی تو بمیرم .

تک ستاره آسمون قلبم

بیا !

این روزها پنجره ی خیس نگاهم را

 رو به کوچه باغ معطری باز می کنم

که نسیم مهربان لبخندت را انتظار می کشد ...

و وقتی دانه های امید را

 برای پرندگان آرزو می ریزم ...

التماسشان میکنم تا دعا کنند

 تو بیایی ....

عاشق تر از همیشه ....

تو نیستی و بوسه هایم بر قاب یادت ؛

 اشک می شود...

 تا ترانه ی سکوتم با شکستن بغضی تلخ ؛

 آهنگین شود ...

مهربانم!

هر بار که با خواندن نام زیبای تو

 تکه ای از احساسم آتش می گیرد

 می فهمم

 این درد آنقدر بی درمان شده که

 امیدی به شفایش نیست

 .

.

.

من از گذشته خفته خود می ترسم .

 من از پرکشیدن حال می ترسم .

 من از فراموش شدن می ترسم .

 ترسم از اینکه بیدار شوم

              و دریابم که تو رفته ای.