کاش ما یکی بودیم یک نفر دوتایی

کاش ...

کاش یک تکه سنگ بودم

 

یک تکه چوب 

 

 مشتی خاک 

 

 کاش ...

 

 یک نانوا

 

 یک خیاط

 

دست فروش

 

 دوره گرد

 

 پزشک

 

 وزیر

 

 یک واکسی کنار خیابان

 

کاش کسی بودم که تو را نمی شناخت

 

 کاش دل ام از سنگ بود

 

 کاش اصلا دل نداشتم

 

 کاش اصلا نبودم

 

کاش نبودی

 

 کاش می شد همه چیز را با تخته پاک کن پاک کرد

 

 کاش اجرهای خانه ات بودم

 

 یا یک مشت خاک باغچه ات

 

 کاش دستگیره ی اتاق ات بودم

 

 تا روزی هزار بار مرا لمس کنی 

 

 کاش دست هات بودم 

 

 کاش چشم هات بودم 

 

 کاش دل ات بودم 

 

 نه کاش ریه هات بودم تا نفس هات را در من فرو ببری

 

 و از من بیرون بیاوری

 

 کاش من تو بودم

 

کاش تو من بودی

 

کاش ما یکی بودیم یک نفر دوتایی

 

تو را به جای همه ی کسانی که نشناخته ام دوست دارم

 

تو را به جای همه ی روزگارانی که نزیسته ام دوست دارم

 

برای خاطر عطر نان گرم

 

برای خاطر برفی که آب می شود

 

به خاطر نخستین گناه

 

به خاطر دو ست داشتن دوستت دارم

 

به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم دوستت دارم

 

 

چشمهایت را در چشمهایم خیره کردی و آهسته گفتی: 

دوستت دارم

در آن هنگام که در دلم فریاد می زدم

 من هم دوستت دارم بیشتر از آن چه که فکرش را می کنی

اشکهایم بی اختیار روانه گونه هایم شدند

سرم را آهسته بر روی شانه هایت گذاشتی

موهایم را نوازش کردی

لبانت را بر لبانم نزدیک کردی

و بوسه گرمی از لبانم چیدی 

 دستهای سردم را دردستهای گرم و لطیفت فشار دادی

گفتم...

 می دانی

می خواهم تا خود سپیده صبح در آغوشت باشم

و برای همیشه در کنار هم باشیم....

 عطر نفسهایت را نزدیک نفسهایم احساس کنم

ستاره ها در آسمان چشمک زنان 

جشن با شکوهی راآغاز کردند... 

همه جا تاریک بود

قطرات باران یکی یکی

 و خیلی آهسته صورتمان رانوازش می داد

پرنده خوش آوازی بر شاخه درخت نشست

تــو به آسمان نگاهی کردی

 و من همان طور که درچشمهایت خیره شده بودم

لبخند زنان فریاد زدم

 دوستت دارم 

و

ماه نیمه٫در طراوت روحم 

نیمه دیگر خود را میجوید

ببین... 

چگونـــه تـــو را دوســـت دارم

که آفتاب یخ زده در رگ هایم می خزد 

و در حرارت خونم پناهی می جوید

دوستــــت دارم