شاید...

وقتی صدای خورد شدن خودت رو بشنوی چه حالی میشی؟   

من دارم از درونم خورد میشم خیلی بیصدا! هیچکس نمیفهمه

هیچکس!

 هیچکس نمیدونه چرا؟

فقط خودم میدونم و بس

حتی کسایی که ادعا میکنن منو میشناسن هم اشتباه میکنن

اشتبــــــــاه!

حتی تویی که داری اینو میخونی هم نمیدونی چقدر سریع میشکنم

 نمیتونی بفهمی چرا

 چون مجبورم سکوت کنم

هر روز این فکر تو مغزم قویتر میشه که...

اما به خودم میگم نه! هنوز نه!

 شاید بشه کاری کرد!

 اما واقعا تحمل ندارم

 بس که نقش بازی کنم، بگم، بخندم، امیدوار باشم

 کدوم امید؟

 امیدی که خودم به دست خودم از بین میبرمش؟

نمیدونم مشکلم کجاست واقعا نمیدونم که از خودم چی میخوام

سردرگمم بدجور

واقعا عذابه  یه عذاب بزرگ

عذابی که ببینی داری فراموش میشی از طرف همه

 ببینی که دارن فراموشت میکنن حتی خانواده ات

  کسایی که همه زندگی ات هستن

باید دور باشم

  ای کاش میتونستم یه مدتی گم باشم ای کاش...

اصلاً دیگه از خودم مطمئن نیستم

  هر روز میام تو وبلاگها چرخ میزنم

 تا شاید بتونم میون حرفها درمونی واسه دردم پیدا کنم

اما هیچکس نمیفهمه که سکوت چقدر سخته

  که شکستن چقدر میتونه بیصدا باشه  ...

کاش وقتی تو چشای یکی نگاه میکردی

 میتونستی بغض خفه شده در گلوش رو هم ببینی اما نمیشه

شاید ، شاید یه روزی بیام سرعقل  ...

 اما امیدوارم دیر نباشه