- مهمان ناخوانده

نمی خواهم چیزی بنویسم .

اما هرروزکه می گذرد،

دلتنگی هایم چون میهمان ناخوانده ای

حریم احساسم را لکه دار می کنند .

 و  من از روی جبرونه اختیار ،

 بغض های نیمه فرو خورده ام را بر روی برگ های دفترمنعکس می کنم .

 با این که به قول سهراب : دیروز زندگی را جور دیگر دیده بودم وبرای فرداهای نیامده ،

 سایه روشن های آبی کشیده بودم

ونقطه سرخط های بی پایان رابا فاصله های کم کنارهم گذاشته بودم

 که مبادا حضورکلمات شکسته وتنها را احساس کنند

 وغربت را ضمیمه ی ورق های مچاله     شده ی دفتر ؛    

                                                              امااین بارهم نشدکه سکوت کنم ونگویم

چگونه درلحظه لحظه های

     تنهایی می شکنم وقتی می دانم هرچقدرهم که بخواهم ،

 دیگر نمی توانم دیوارهای قفس را بر دارم واز دریچه ی دنیا ڀرواز را آغاز کنم .