گلوله اضافی
.
.
..
..
.مثل دادن یه گلوله ی اضافست برای اینکه بار اول نتونست تورو خوب هدف بگیره..
نگار...
روزی نه چندان دورِ دور، او هم نگاری بوده است...
تو مخاطب هزار واژه‌ای که در من جریان دارد،
و مفهوم همه‌ی نفس‌هایی که در سینه‌ام می‌رود و میآید،
و اصلا چیزی بیشتر از دوست داشتن هست اینجا که به نقطه ختم نمی‌شود . . .
چقدر اینو دوس دارم:
یا تو یا هیچ کس دیگه...
مردها...
مرد ها
تا وقتی عاشق نشدن ,
بهترین روان کاوها هستن ...
ولی
بعد از اون
تبدیل میشن به
بهترین بیماران روانی!!!!
من تو رو میخوام...
گـــــور بابای قسمـــــت و سرنوشـــــت، مـــــن تو رو میخــــــــــوام . . .
دلم میخواست
دلم میخواست در عصرِ دیگری دوستَت می‌داشتَم !
در عصری مهربان‌تَر و شاعرانه‌تَر !
عصری که عطرِ کتاب‌ْ ،
عطرِ یاس‌ْ و عطرِ آزادی را بیشتر حِس می‌کرد !
دلم میخواست تو را
در عصرِ شمع دوست می‌داشتم !
در عصرِ هیزم و بادبزن‌های اسپانیایی
و نامه‌های نوشته شُده با پَر
و پیراهن‌های تافته‌ی رنگارَنگ !
نه در عصرِ دیسکو ،
ماشین‌های فِراری و شلوارهای جین‌ْ !
دِلَم میخواست تو را در عصرِ دیگری می‌دیدم !
عصری که در آن
گنجشکان ، پلیکان‌ها و پریان‌ِ دریایی حاکم بودند !
عصری که از آن‌ِ نقاشان بود ،
از آن‌ِ موسیقی‌دان‌ها ،
عاشقان ،
شاعران ،
کودکان
و دیوانگان !
دلم میخواست تو با من بودی
در عصری که بَر گُل‌ُ شعرُ بوریا وُ زن سِتَم نبود !
ولی افسوس !
ما دیر رسیدیم !
ما گُل‌ِ عشق‌ْ را جستجو می‌کنیم ،
در عصری که با عشق‌ْ بیگانه است !
نزار قبانی / از کتاب: "تمام کودکان جهان شاعرند" / ترجمه: یغما گلرویی
*تقدیم به تمامی کسانی که در عصر اتم و رایانه هم می توانند دیگری را دوست داشته باشند.
عکس نوشت ...
زندگیشو...
طرز فکرشو...
رفتارشو...
شاید ما مقصریم...کسی چه میدونه..؟!
گاهی اوقات یه عکس چه قدر به آدم آرامش میده...
گاهی اوقات یه عکس تو رو میبره به اون روزایی که بی دغدغه شاد بودی...
روزی که بزرگترین غم زندگیت شکستن نوک مدادت بود...
گاهی اوقات باید خودتو رها کنی...
باید آزاد باشی...
و در آخر...(و البته از همه مهمتر)
گاهی اوقات یه عکس "میشه تمام زندگیت"
عکسی که وقتی نگاش میکنی اشک توی چشات جمع میشه..
وقتی نگاش میکنی آرامش اون روزارو حس میکنی..
یاد روزای خوشت میوفتی...
یاد خودتو عزیزترینت..!!
فرا رسیدن بهار سبز خجسته، فرخنده و پیــروز بــاد
خجسته، فرخنده و پیــروز بــاد
سرسختی زندگی، هفت سین مرا کامل کرد
بیست و چهار بهمن ماه، سالگرد فروغ فرخزاد ..یادش گرامی و جاودان
یک پاکتِ سیگار بخریم
یک جعبه دستمال کاغذی
برویم در خانه حسین پناهی را بزنیم
آنقدر شعر بخوانیم و گریه کنیم
تا عمو حسین از صرافتِ رگ‌هایش بیفتد
سرِ راه برگشتن
تیغ می‌خریم
من رگ لاله‌های باغچه را میزنم
تو تولدی دوباره را می‌‌نویسی
من زار میزنم
بانو !!!
هیچ زنی
در آستانه ی هیچ فصلِ سردی نیست
تو کنارِ یک پنجره
رو به باغِ همسایه
می‌خوابی
و در نگاه خاکستری من
جاودانه می‌‌شوی
بدون شرح ... از دیگران
همیشه لازم نیستــــــــــ راه دوری رفته باشی
میتوانی همین جا
پشت تمـــــــــام ِ بغضهایت ، گم شده باشی
این روزها خوبم ، کار میکنم ، شعر میخوانم
قصه می نویسم و گـــــــــــاهی
دلم که برایتــــــــــــ . . . تنگ میشود
تمام خیابانها را ، با یادتـــــــــــ . . . پیاده میروم
مے پیچـــم به پـــر و پاے ثانیه هایت
تا حتے نتـــوانے لحظه اے ،
بے مـــ ـــن "بــــودن" را زندگی کنـــے . . .!
اما تــــ ـــــو مهــــربان تــــرینشان بودی ،
عمیـــــق تــــرینشان ،
عــــزیــــــــز تـــرینشان !
بعــد از تــــ ـــو آدم ها
تنها خــــراش های کوچکی بودند بــر پوستـــــم
که هیچ کـــــــدامشان
به پای تـــــ ــــــو نــــــرسیــدند
به قلبــــــم نـــــــرسیدند . . .
زن ، که اعتماد کرد شکننده تر مے شود
پس حواست را بیشتر جمع کن . . .
آنقدر که در مجاورتِ دریا هـــم
سراب مے بینم !
اگر نباشے ،
همیشه این َ م . . . !
خـــــــدای سکــــوت شـــده ام
تـاآرامـــش اهالی دنـیا
خــط خطی نشــــــــود
سکـــ ــــوت کـــن نازنین ؛
سکـــــ ـــــــوت . . .
این جماعت منگ؛ فـــریادت را
جــــز به سکــــ ــــوت
پاسخــــی نخـــــــواهند گفت. . .
ایـــن قصــــــــــــــه. . .
با یکــی ماند یکی نمانــــــــــــد، تمام.
یکی، مـــن بودم یا تـــــو؛ مهم نیست
مهـــــــــــــمْ
قصه‌ای‌ست که تمام می‌شــــــود . .
هـرکه مــی خــواهـی بـــاش
ایـن عادت مُـــشتَــرک انسـان هــاســت
تــــ ـــو نیــز ،
روزی ,
ســاعـتی ,
لـَحظــه ای
احــساس خـواهـی کـرد کـــه .
هیــچکـَـس دوسـتت نَــدارد . . .
بـــوهایشان را با خـــودشان می‌آورند
جا می‌گذارند
و می‌روند
.آدم‌ها می‌آیند و می رونــد
ولی توی خواب‌هایمان می‌مانند
آدم‌ها
وقتی می‌آیند
موسیقیشان را هــــم با خودشان می‌آورند
و وقتی می‌رونـــد
با خودشان نمی‌بـــرند
جا نگــــــــــذاریــد
هر چه می‌آوریــــد
را با خودتان ببــــــــــــــریــــد. . .
آخر قصه بود ...!
همان شبی که مــن ،
سر به هوای تو گم شدم ...!
و تـــ ـــو ؛
سر در هــــــوای دیگری رام...
و مرا ببر به دور"دست" هایی که ..
در "دست"رس هیچ "دستی" نباشم....!
سُکـوتـــِ میـان کلامم بـاشـی !
دیـده نمی شوی
امـــا مــــــن، تـو را اِحسـاس مـی کنم
شایــد تـــــــــو
هیاهـوی قلبـم بـاشـی !
شنیـده نمـی شوی
امـا مـــــن، تـو را نـفس مـی کشم
و به دوردست ها نگاه میکنم
شاید،،،
فقط شایــــــد
دلش تنــــــگ شد
و
برگشت..
آنقدر دستهایت را باز نکن،
کسی تو را در آغوش نمی گیرد.
ایستادگی همیشه تنهایی می آورد……
نسل سوخته...
