بدرود!

باید چیزی که می نویسی از قلبت باشد.

 از خودت.

 از هر آنچه که فکر می کنی و می اندیشی.

 مهم این است که خودت را بیان کنی تا خودت را بهتر بشناسی.

مهم این است که در دریای بیکران

 اتفاقات روزانه که تو را در بر گرفته اند بدانی و آگاه باشی

 که کدام راه را انتخاب کرده ای.

 ولی اکنون نه به چیزی فکر می کنم و نه می اندیشم.

انتخاب راهی که برگزیده ام سوای اتفاقات روزانه است.

دیگر به اینکه چه چیز و کجا و چگونه برایم رخ داده نمی اندیشم.

 همه مسیر من شده سر سختی برای رسیدن به هدف.

هر چیز را برای رسیدن به هدفم لازم می دانم.

 هر چند که برای مدتی مرا از هدفم دور سازد.