وقتی ...

 وقتی بود نمیدیدیم،

وقتی می خواند نمی شنیدیم ...

وقتی دیدم که نبود ،

وقتی شنیدم که نخواند ...!

چه غم انگیز است که وقتی چشمه ای سرد و زلال،

 در برابرت میجوشد و میخواند و مینالد،

تشنه آتش باشی و نه آب و چشمه که خشکید،

 چشمه که از آن آتش که تو تشنه آن بودی بخار شد و به هوا رفت

 و آتش، کویر را تافت و در خود گداخت

و از زمین آتش رویید و از آسمان بارید،

تو تشنه آب گردی و نه تشنه آتش،

 و بعد ...

 عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا بود،

 از غم نبودن تو می گداخت.