کاش تو آن خورشید بودی که با نور خود به روحم گرما و روشنایی می بخشیدی...
اما نه کاش تو آن گل یاس سفیدی بودی که با بوییدنش لبخند بر لبانم می نشست...
اما نه گل یاس روزی پرپر می شود و تنها عطرش باقی می ماند.
پس بگذار آخرین آرزوهاییم را برایت بگویم
کاش تو همان اتاق فیروزه ای من بودی که همیشه در کنارت باشم
و همیشه در تو محبوس باشم - آنگاه هرگز تو را فراموش نخواهم کرد
و همیشه عطر گل یاس سفید تو در اتاقم خواهد پیچید.