می بینـــی
میـــان ایـــن واژه هـــا
چگونه با تو زیسته ام ؟
کـــاش می آمـــدی
ایـــن زندگـــی کاغـــذی را
مچـــاله می کـــردی
دستـــم را می گـــرفتـــی
مـــرا در آغـــوشت می فشـــردی
تــــــــــــو
چــشـــم هـــایت را می بستـــی
مـــن
پیشـــانیت را می بـــوسیـــدم
می رفتـــیم
تا آخـــر دنیـــا حـــرف می زدیـــم
زن است دیگر ....
گاهی دلش می خواهد بهانه های الکی بگیرد ....
به هوای آغوش تو ..... شانه های تو .....
که بعد ...
آروم .... خیلی آروم .... در گوشش بگی ببین من عاشــــــ قـــــ تـــــ م .....
.
.
.
آدمهــایی که ایـن جملـــه رو می شنـوטּ
خوشبخت تــریـטּ آدمــها هستنـــد:
"عیب ندآره بآ هم دُرستش می کُنیم "
گـاه دلـتـنـگـی آدم را خـفـه مـی کـنـد
زیـر پـتـویـی کـه انـتـهـا نـدارد اشـک هـایـش . .
خـرسِ کـوچـکِ کـودکـی هـایــش را در آغـوش مـی گـیـرد ؛
سـعـی مـی کـنـد اشـک بـریـزد تـا شـایـد آرام شـود . .
بـعـد هـم صـورتـش را پـشـت عیـنـک دودی پـنـهـان مـی کـنـد
و بـاز لـبـخـنـد مـی زنـد . .
گـاه دنـیـایِ آدم خـیـلـی سـریـع بـه انـتـهـایـش نـزدیـک مـی شـود . . .