نمیدانی ...


نـــه نمیــــدانــــی!
هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد
پشتــــــــ ایـن چهــــره ی آرام،
در دلــــــــــم چــه مـی گـذرد!
نـــه نمیــــدانــــی!
هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد
ایـــن آرامــش ظــاهــر و ایــن دل نــا آرام
چقــــدر خستـــــــه ام میـــکنــد

دل کوچک من ...



آری…

مــن همــان دختـــر

تـــُخسِ بد اخـــلاق ِ مــُزخــرفم!!!

که همـــگان مـــی پنــدارند بُــتی هستمـــ!

اما هــمان هــا چـــه مــی دانند از درون ِ من…

کـــه کــوهی از احـــساس ِ مـــُرده، در آن مـَـدفون است!

+مگـــر دل ِ کوچکـــ مــَـن چـــقدر تَحَمُّل دارد؟

نزدیک است...


گاهـــی ...

نمیشـــــــه دســت از

دوســـــت داشتن یکــی برداشــت

حــــــــــــــــــــــتی وقتــــی ازش دلخــــــوری ...




پــایانـــم نزدیکـــ است...



نبودنـــم را تمرین کــن ...