...A note

و اما بعد...

چیزی بنویس
حتی اگر یادداشتی قبل از خودکشی باشد!


شک!

و اما بعد...

- اه! چقدر گرمه!
خورشید شنید
خورشید شک کرد:
بتابم یا...

کاش...

و اما بعد...

کاش چشم نداشتم ولی می‌توانستم تو را ببینم.
کاش گوش نداشتم ولی می‌توانستم صدایت را بشنوم.
کاش دست نداشتم ولی می‌توانستم تو را لمس کنم.
کاش جان نداشتم ولی تو را داشتم!

کدامین گناه؟؟

   

کدامین چشم                                   

مرا به راهت نشان خواهد کرد ؟

                                      ـــ دو قدم جلوتر  کنار چشمه ـــ

کدامین پلک بر در چوبی خانه ام خواهد کوبید مشت بر در ؟

                                      ـــ خانه ات ویران خواهد شد ـــ

من نیز می دانم خانه ای چوبی قدمگاه ات نخواهد شد

                                                      و من نیز خواهم گریست

 اما کدامین چشمه ؟

                        من تو را دریا خواهم دید

                                         ـــ شاید گاهی تو را مرداب ببینم ـــ

                        ــ صدایت خواهد آمد ـــ

                  اما کدامین نگاه و پلک ؟؟

دیگر تو را نخواهم خواند                          

               حتی اگر مرده باشی

                              ــ حتی اگر من نیز مرده باشم ــ

دیگر نه تو را خواهم دید و نه تو را خواهم بوسید

                                                ــ تو نیز پوسیده خواهی شد ــ

صدایت نیز همان جا پشت درهای بسته من خواهد ماند

شاید غریبه ای تو را

                               از راه به در ببرد

                                                      ـــ شاید که مسکینی ــ

اما

     همچنان

                  خواهمت دید

                                     خواهمت خواند

                                                             حتی اگر مرده باشم

                                 ــ حتی اگر مرده باشی ــ




Song : Arash


 



هنوز دو دلم....

دستم رو زنگ در خشک شده....نمیدونم فشار بدم یا نه....

آدم خوبه داستان باشم یا آدم بده...



هرچه باداباد...

تو راه پله هنوزم شک دارم که برم یا نه...




ولی حالا دیگه منتظره...اگه نرم بدتر میشه...

درو که باز میکنه بوی تند عطرش میخوره تو صورتم...بوای که اصلن با حال 

و روز من جور در نمیاد...

یه زمانی عاشق این بو بودم اما حالا تنها حسی که تو من به وجود میاره

تنفره...

انعکاس تصویر صورتم و تو آینه میبینم...یه برق خاصی تو چشامه..از

 اون برقایی که تو چشم روباه مکار تو پینوکیوئه....برق شرارت...!

...

رو کاناپه روبه روم نشسته و داره از خاطراتمون تعریف میکنه و سعی میکنه

منو قانع کنه که ما دیگه نمیتونیم با هم بمونیم...یه پوزخند تحویلش میدم و نگام رو

 لیوان شربتی که جلوشه ثابت میمونه...

تنها چیزی که ازش خواستم این بود که بره تو اتاقش و یکی از عکساشو برام

 بیاره...

وقتی برگشت لبخند پیروزی رو لب من بود...




شربتشو تا ته سر کشید...

یه خدافظی زیر لب کردم و واسه همیشه اون خونه...اون خاطرات...و حتی

 اسمشو پشت سر گذاشتم...

بازم تو همون راه پلم....

کف دستم از چیزی که محکم توش مشت کردم عرق کرده...

مشتمو باز میکنم...

یه پاکت کوچیکه مچاله شدس که تا چند دیقه پیش توش پر بود...

اما حالا دیگه چیزی توش نمونده...

...

میدونم که اون کسی که تو اون خونس صبح فردارو نمیبینه....

کجایی فرشته مهربون...که سیندرلا بد شد...