تنها برای تو می نویسم

درباره من

1-سلام ، من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نویسنده معروف یک کلوخ تیپا خورده ، من فقط یه آدمم ، یه آدم که گاهی زیادی مهربونه گاهی زیادی حساسه و گاهی هم زیادی مغرور ، آدمی که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدمای دیگه گاهی این چیزا رو حس نمی کنن !! کاش خدای اون بالاها آدمایی رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهمیم ، به یه چیز بخندیم، به یه چیز اشک بریزیم، و فهم و ادب و ایمان چاشنی صداقت کلاممون باشه . به همون خدای آسمونا اینا شعر نیست شعار نیست لااقل برای من نیست اینا از عمق وجود م بلند میشه بس که دیوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهایی ما میگذرد،به هوای هوسی هم که شده،سرکی میکشد و میگذرد . . . 2- در مورد وبلاگم ... به یادگار برای کسی که نه! برای به یادگار ماندن برای روزهای نیامده ی فردا می نویسم تا یادم نرود آنچه که بودم. چیزی نیست جز دل نوشت های من. صفحات وبلاگم چیزی شبیه لایه های درونی روحی و شخصیتی من است ٬ از همان لایه های پنهانی که ۱۰۰ سال یکبار میل به بروزشان در جایی غیر از اینجا میکنم! شاید اگر شخصی که مرا از نزدیک دیده وبه ظاهر می شناسد یکی از نوشته هایم را مقابلم بلند بلند بخواند و سوال پیچم کند من همزمان بلند بلند بخندم و همه چیز را انکار کنم! و بپرسم این مزخرفات را چه کسی نوشته! 3-در مورد تولدم... متولد 56/02/14 هستم از 26 سالگی شروع به نوشتن کردم و دوست ندارم ویرایش کنم زن زیبائی نیستم موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید و نه شب را به یادت می‌‌آورد نه ابریشم نه سکوتِ شاعرانه نه حتی خیال یک خوابِ آرام پوستِ گندمی دارم که نه به گندم میماند نه کویر و چشم هائی‌ که گاهی‌ سیاه میزند گاهی‌ قهوه ای دست‌هایم دست هایم مهربانند و هر از گاهی‌ برایِ تو به یادِ تو به عشقِ تو شعر می‌‌نویسند مرا همینطور ساده دوست داشته باش... . . ۳- در مورد تو ... این منم که تو را می خوانم نه پری قصه هستم در آفاق داستان و نه قاصدکی در یک قدمی تو کسی که همواره به یاد توست سالهاست با رودخانه و آسمان زندگی می کنم برای کفتران چاهی دانه می ریزم و ماه را به مهمانی درختان دعوت می کنم این تویی که مرا در تمام لحظات می بینی می نویسم تا تمامی درختان سالخورده بدانند که تو مهربانترین مهربانی پس آرام و گرم می نویسم دوستت دارم ۴- حرف دل ... زمانی کودکی را فهمیدیم که بزرگ شده بودیم ××× و حرف را زمانی درک کردیم که جز دروغ چیز دیگری برای گفتن نداشتیم ... ادامه...

آمار : 844441 بازدید Powered by Blogsky

امروز که آرین دیدم میخواست بر گرده ایران

اما بی نتیجه....

امیدوارم هر کسی میدونه چیکار باید کرد برام بنویسه

دارم خفه میشم .....

*****************************************

سلام

تا چند وقته پیش تصمیم نداشتم از حقیقت زندگیم کسی با خبر بشه ... تا

اینکه متوجه شدم یکی از بچه ها هم توی نت مشکل منو داره برای همین

منم تصمیم گرفتم برای اینکه جفتمون یک درد مشترک داریم این مطلب رو

بنویسم و دوستای دیگه هم دیگه سوال نکنن ازم...

مامان باهام تماس گرفت اولین بار بود بعد از رفتن بابا انقدر صدای مامان رو پر

از غم و خستگی مظلومانه میشنیدم .... گفتم مامان اتفاقی افتاده ؟ گفت نه

فقط دلم گرفته یکم صحبت کردیم با هم صدای مامان میلرزید ٬بغض داشت

خفم میکرد تا اینکه گفتم مامان اگه اتفاقی افتاده بگو فقط تنها جوابی که

میگرفتم میگفت نه دلم گرفته بود ولی الان آروم شدم باهات صحبت میکنم .

تا اینکه بغض من کار خودشو کرد مامان هم انگار منتظر بود من بزنم زیر گریه

یادمه فقط ۱۰ دقیقه هیچ حرفی نزدیم جز صدای گریه چیز دیگه نمیشنیدیم .

اون شب رو هیچ وقت فراموش نمیکنم مامان گفت بیا دیگه طاقت ندارم ...

من اون شب با خالم تماس گرفتم پرسیدم حال مامان چطوره گفت چند روزه

بی قراری میکنه ... اون شب یک لحظه هم نتونستم بخوابم تا صبح یادمه

اشک از چشمام میریخت ... تصمیم گرفتم بر گردم پیش مامان خودم هم از

تنهایی خسته شده بودم با هزار بد بختی دو هفته بعد خودمو رسوندم

تهران ...

دو هفته از اومدنم میگذشت حال مامان زیاد خوب نبود ... یکی از همون روزها

با مامان رفتیم سر خاک بابا ٬ مامان خیلی بی صبری میکرد هیچ وقت مامان

و اینطور ندیده بودم اونجا کلی با هم دیگه دردودل کردیم . تا اینکه برگشتیم

خونه همون شب زنگ زدم به خاله بیاد پیش مامان دو روزی خاله پیش ما بود

تا اینکه اون شب لعنتی رسید مامان حالش بد شد من که هیچ چیز یادم

نیست جز اینکه خودمو پشت در آی سی یو میدیدم .....

شش ماه از رفتن مامان میگذره ... شش ماه

از تنها شدنم ٬ شش ماه از بی یارو یاور شدنم ٬ شش ماه ازشوک سنگینی

که به من وارد شد و باعث شد دیگه نتونم صحبت کنم... این سکوت لعنتی

داره خفم میکنه

تو این مدت دکترا هیچ کار اساسی نتونستن برای برگشتن صدام انجام بدن

تنها چیزی که شنیدم ازشون این بود که امیدوار باش ... این سکوت تنها

کمکی که بهم کرد این بود تو این مدت اونهایی که ادعایی دوست داشتن

میکردن رو شناختم ... ( آدما خیلی بی وفا هستن )

تا قبل از این اتفاق من تو روم ها گاهی اوقات گیتار میزدم و میخوندم گاهی

وقتها هم آهنگهایی که ضبط کرده بودمو پخش میکردم ... اما الان همه میگن

چرا دیگه نمیایی بخونی ؟ چرا نمیایی رو تاک؟ هیچ بهانه ایی نداشتم جز

اینکه بگم میکروفون ندارم اما تا کی ؟ خودم هم خسته شدم از دروغ هم بدم

میاد ...

توی این مدت نذاشتم هیچ کسی از بچه های نت با خبر بشه فقط سامان و

مهتاب از حقیقت با خبر بودن که واقعا سنگ صبور بودن برام ...

تا اینکه سامان اومد پیشم گفت چرا بر نمیگردی آلمان یک فکر اساسی برای

صدات کنی خلاصه با کلی حرف زدن قرار شد ۵ سپتامبر بر گردیم سامان هم

با هام قراره بیاد ...

اینهارو نوشتم که اگر نتونم تا آخر عمرم حرف بزنم حداقل برای کنار اومدن با

این واقعیت قدمی بردارم و همه بدونن ....

برام دعا کنید

arian

امیدوارم این دادشی گلم منو ببخشه که اذیتتش کردم

دختری که هیچ کس و جز تو نداره یکشنبه 20 شهریور‌ماه سال 1384 ساعت 06:38 ب.ظ