کاش تو آن درخت سبزی بودی که با گشودن پنجره و دیدن تو دلشاد می شدم...

اما نه در پاییز و زمستان درختان سبز نیستند. پس شاید تو را از یاد ببرم.
 
کاش تو آن آسمان آبی بودی که با دیدن تو به آرامش میرسیدم...

اما نه آسمان گاهی ابری و دلگیر است.پس نمی خواهم تو را دلگیر ببینم.
 
کاش تو آن خورشید بودی که با نور خود به روحم گرما و روشنایی می بخشیدی...

اما نه کاش تو آن گل یاس سفیدی بودی که با بوییدنش لبخند بر لبانم می نشست...

اما نه گل یاس روزی پرپر می شود و تنها عطرش باقی می ماند.

پس بگذار آخرین آرزوهاییم را برایت بگویم کاش تو همان اتاق فیروزه ای من بودی که همیشه در کنارت باشم

و همیشه در تو محبوس باشم - آنگاه هرگز تو را فراموش نخواهم کرد و همیشه عطر گل یاس سفید تو در اتاقم خواهد پیچید.