تنها برای تو می نویسم

درباره من

1-سلام ، من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نویسنده معروف یک کلوخ تیپا خورده ، من فقط یه آدمم ، یه آدم که گاهی زیادی مهربونه گاهی زیادی حساسه و گاهی هم زیادی مغرور ، آدمی که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدمای دیگه گاهی این چیزا رو حس نمی کنن !! کاش خدای اون بالاها آدمایی رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهمیم ، به یه چیز بخندیم، به یه چیز اشک بریزیم، و فهم و ادب و ایمان چاشنی صداقت کلاممون باشه . به همون خدای آسمونا اینا شعر نیست شعار نیست لااقل برای من نیست اینا از عمق وجود م بلند میشه بس که دیوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهایی ما میگذرد،به هوای هوسی هم که شده،سرکی میکشد و میگذرد . . . 2- در مورد وبلاگم ... به یادگار برای کسی که نه! برای به یادگار ماندن برای روزهای نیامده ی فردا می نویسم تا یادم نرود آنچه که بودم. چیزی نیست جز دل نوشت های من. صفحات وبلاگم چیزی شبیه لایه های درونی روحی و شخصیتی من است ٬ از همان لایه های پنهانی که ۱۰۰ سال یکبار میل به بروزشان در جایی غیر از اینجا میکنم! شاید اگر شخصی که مرا از نزدیک دیده وبه ظاهر می شناسد یکی از نوشته هایم را مقابلم بلند بلند بخواند و سوال پیچم کند من همزمان بلند بلند بخندم و همه چیز را انکار کنم! و بپرسم این مزخرفات را چه کسی نوشته! 3-در مورد تولدم... متولد 56/02/14 هستم از 26 سالگی شروع به نوشتن کردم و دوست ندارم ویرایش کنم زن زیبائی نیستم موهائی دارم سیاه که فقط تا زیر گردنم می‌‌آید و نه شب را به یادت می‌‌آورد نه ابریشم نه سکوتِ شاعرانه نه حتی خیال یک خوابِ آرام پوستِ گندمی دارم که نه به گندم میماند نه کویر و چشم هائی‌ که گاهی‌ سیاه میزند گاهی‌ قهوه ای دست‌هایم دست هایم مهربانند و هر از گاهی‌ برایِ تو به یادِ تو به عشقِ تو شعر می‌‌نویسند مرا همینطور ساده دوست داشته باش... . . ۳- در مورد تو ... این منم که تو را می خوانم نه پری قصه هستم در آفاق داستان و نه قاصدکی در یک قدمی تو کسی که همواره به یاد توست سالهاست با رودخانه و آسمان زندگی می کنم برای کفتران چاهی دانه می ریزم و ماه را به مهمانی درختان دعوت می کنم این تویی که مرا در تمام لحظات می بینی می نویسم تا تمامی درختان سالخورده بدانند که تو مهربانترین مهربانی پس آرام و گرم می نویسم دوستت دارم ۴- حرف دل ... زمانی کودکی را فهمیدیم که بزرگ شده بودیم ××× و حرف را زمانی درک کردیم که جز دروغ چیز دیگری برای گفتن نداشتیم ... ادامه...

آمار : 844384 بازدید Powered by Blogsky

هیچکس نگرانم نبود و نیست

هم جا برای این که بمانم نبود و نیست

هم موقع سفر چمدانم نبود و نیست

پشت سرم شب سفر آبی نریختند

یعنی که هیچکس نگرانم نبود و نیست

رفتم و سخت معتقدم عشق لقمه ایست

که هیچ وقت قدر دهانم نبود و نیست

گفتند آفتاب تو در پشت ابرهاست

ابری به آسمان جهانم نبود و نیست

انگار هیچ وقت به دنیا نبوده ام

در هیچ جای شهر نشانم نبود و نیست

در دفتر همیشه نو خاطرات من

چیزی برای اینکه بخوانم نبود و نیست

قصدم نوشتن غزل است و نوشته هام

حتی شبیه آن به گمانم نبود و نیست

دختری که هیچ کس و جز تو نداره یکشنبه 5 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 10:56 ق.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

افسانه نویس گمنام یکشنبه 5 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 11:48 ق.ظ

جای من در دل تو نبود و نیست
مرا با بزرگان کاری نبود نیست

عاشقی را باید لیاقت باشد
لیاقت من برای تو نبود و نیست

دهانت زعشق پرشد و عشق توانش نبود
عشق لقمه حقیری برای تو بیش نبود و نیست

جانم برای گنجشک دل شکسته
جان من دوایی بیش نبود و نیست

گر بدانی بی تو چه حالی دارم؛ میگویم:
عشق توهمی بیش نبود و نیست

عشقت تمام وجود مرا گرفته
وجود من توهمی بیش نبود و نیست

ولی حقیقت بودن توست
مرا از راه تو گریزی نبود و نیست

گرچه نیایی ولی در عشق تو خواهم مرد
دیگران را از من روی خوش نبود و نیست

گنجشک دل شکسته دوا می خواهد
گر آن دوا مرگ من باشد؛ ملالی نبود و نیست

سهیل یکشنبه 5 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 04:21 ب.ظ

سلام خدمت مادر عزیزم ...برای اولین بار به خودم اجازه دادم به وبلاگ کسی سر بزنم چون خودم را قابل نمی دونستم ولی چون باورتون داشتم و دارم و میخواستم با خواندن مطالب به درون شما پی ببرم آمدم و حرفهای تنهایی شما را مطالعه کردم و دیدم که چه درون پاکی دارید و باطن شما واقعا زیبا و نورانی است . امید وارم همیشه نورانی باشه .....بسیار زیبا بود مامان خوبم ولی دنیا را باید روشن ببینی شما که درونی به این روشنی دارید شعرهایت را برای روشنایی بخون ولی نه از قول خودتون بلکه خودت را بزار کنار بقیه را بگو به قولی شعرهای صورتی نه تاریک کوچک شما ....سهیل

سهیل یکشنبه 5 شهریور‌ماه سال 1385 ساعت 04:29 ب.ظ

سلام ..تقدیم به زیبایی های شعر شما ...........چشم بی سودل پریشان دست را بشکسته ایی ای چرخ بازی را تمامش کن تو خود آواره ام کردی گزیدم خانه در ویرانه ایی دیدم به جلد جغد شومی بر سر ویرانه ام بنشسته ایی ای چرخ بازی را تمامش کن هزاران قرنها راه رفته ایی پیری ومیدانم که چون من خسته ایی ای چرخ بازی را تمامش کن به هر در میزنم رخسار تلخ قفل میبینم ویا درد دلم را پیش هر کس فاش میکردم تمامی از برایم کور کر بودند ومن در حیرتم ماتم نمی دانم چرا آخر تمام راه هایت را به رو یم بسته ایی ای چرخ بازی را تمامش کن تقدیم به سایه های .کنار نقاشی