پرنده بی‌بال هم می‌پرد!

این روزها مثل بادی پریشان احوال، از روی خاطرات ترک خورده می‌گذرم 

و نمی‌دانم در کدام سوی کویر است که هنوز سرگردانم 

صدایم را کسی نمی‌شنود 

و شب‌ها مهتاب است که در تنهایی برایم لالایی می‌خواند 

این روزها سرم پر از ابهام است 

احساسم شده است یک علامت سوال بزرگ 

عقلم علامت تعجب 

زبانم سه نقطه ...

و دلم در پرانتز حریمش، حرمتش را حفظ می‌کند 

این روزها، نه! این شب‌ها 

حوالی خواب‌هایم بارانی است 

با هر تکه ابری، قطره بارانی می‌شوم 

تا از آسمان دلم بر روی این کویر خشکیده ببارم 

تا شاید روزی جوانه عشق از این خاک بروید 

بی هیچ ترسی از هر احساس تنهایی 

این روزها قاصدک‌ها زیاد خوش خبر نیستند 

برای همین مدام خودشان را قایم می‌کنند 

و پروانه‌ها زیاد دلشان شاد نیست 

برای همین در تنهایی می‌گریند 

این روزها دلم برای دریا تنگ می‌شود 

با چشمانی بسته به موج‌ها سلام می‌کنم  

و برای ماهی‌ها دست تکان می‌دهم 

برای فانوس خیس دریایی آرزوی سلامتی دارم 

این روزها اعتراف می‌کنم دل‌تنگم 

همه دل‌تنگی‌ام را با سرانگشتان احساسم 

بر صفحه آبی آسمان حک می‌کنم 

بعد آن تکه از آسمان را در پنهان‌ترین جای قلبم مخفی می‌کنم 

مبادا چشم نامحرمی حُرمت دلم را بشکند 

تا حریم این دل شکسته حفظ شود 

این روزها وقتی شعری می‌خوانم 

چشمانم برق می‌زند 

روزی شاعری برایم گفت 

پرنده بی‌بال هم می‌پرد! 

و من دیدم چقدر دلم هوای پریدن دارد 

این روزها دلم برای دوست داشتن می‌سوزد 

وقتی کسی مرا برای ت م ل ک بخواهد 

دلم می‌لرزد 

صدایم می‌گیرد 

و نبض لحظه‌هایم به تندی می‌زند 

نیاز به دوستی رازی است که به تملک نباید فروختش! 

این روزها کسی گم شده است 

در میان ستاره‌ها، در آغوش مهتاب 

در هنگامه بوسه باران آسمان... 

تنها ماندنِ نجابت یک نگاه سخت است 

این روزها دوستان غریب شده‌اند 

و غریبه‌ها ادای دوستی درمی‌آورند 

اما من با کدامین واژه بگویم 

دوستی عطر آشنایی است دیرینه 

که هیچ غریبه‌ای را در این خلوتکده راهی نیست 

و دوستی پاک است و پر از نگاه آشنا 

مثل دوستیمان با خدا 

این روزها هر لحظه با خدای مهربان نجوا می‌کنم 

و در لحظات پاک نیایش 

برای آرزوهای خوب همه دعا می‌کنم 

برای لحظات دلتنگی و بی‌قراری این روزهایم  

به پرنده‌ها می‌گویم: التماس دعا...